ks. Rudolf Marszałek
(1911-1948)chrystusowiec
ps. "Opoka"; major,
kapelan ZWZ-AK oraz NSZ, więzień niemieckiego
KL Mauthausen-Gusen oraz więzień PRL, rozstrzelany
na Mokotowie w Warszawie
Artykuły
Wydany przez agentów
Źródło: T. Płużański, Bestie.Mordercy Polaków, Warszawa 2013, s. 223-224
Innym niepodległościowcem, związanym z ruchem narodowym był ks. Rudolf Marszałek (ur. 1911 r.), harcerz, członek Sodalicji Mariańskiej. We wrześniu 1939 r. obrońca Warszawy, potem więzień wielu hitlerowskich katowni, po zwolnieniu związał się z Narodowymi Siłami Zbrojnymi na Podbeskidziu, którymi dowodził Henryk Flame „Bartek”.
Aresztowany 12 grudnia 1946 r., po rozpracowaniu przez dwóch agentów UB - Henryka Wendrowskiego „Lawinę” (w czasie niemieckiej okupacji oficer Okręgu Białystok AK, był również agentem NKWD), i „Łamigłowę” (szef Okręgu Śląskiego NSZ). Po brutalnym śledztwie w katowickim UB, a potem na warszawskim Mokotowie akt oskarżenia zatwierdził wicedyrektor Departamentu Śledczego MBP Adam Humer. Księdza Rudolfa Marszałka oskarżono o szereg „zbrodni”, m.in. sprawowanie funkcji kapelana w szeregach NSZ, ujawnianie tajemnic państwowych, działalność wywiadowczą. Podczas rozprawy przed Wojskowym Sądem Rejonowym w Warszawie (14-17 stycznia 1948 r.) został skazany na karę śmierci. Rozprawie przewodniczył Roman Abramowicz, oskarżał podprokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej Mieczysław Dytry. Najwyższy Sąd Wojskowy zajął się sprawą 20 lutego 1948 r. Tym razem, u boku Drohomireckiego zabrakło Kryżego i Hochberga. W ich zastępstwie o śmierci księdza Rudolfa Marszałka przesądzili: Beniamin Karpiński i Bohdan Zwinklewicz. 10 marca 1948 r. Rudolf Marszałek stanął przed plutonem egzekucyjnym, czyli wspomnianym już oprawcą Piotrem Śmietańskim.
Warto zatrzymać się jeszcze przy osobie kapusia - Henryka Wendrowskiego. Agent, którego działalność doprowadziła do okrutnej śmierci ok. 200 żołnierzy kpt. „Bartka”, dosłużył się stanowiska wicedyrektora Departamentu III MBP i stopnia pułkownika. Wykorzystywany do innych prowokacji, po zwolnieniu z bezpieki w 1968 r. został ambasadorem PRL w Danii. Zmarł w Warszawie w 1997 r. jako zasłużony, dobrze opłacany z naszych podatków emeryt.